"ความโกรธมีรากเป็นพิษ มียอดหวาน"

.
"ความโกรธมีรากเป็นพิษ มียอดหวาน"

" .. พระพุทธองค์ได้ตรัสถึงลักษณะของความโกรธว่า "มีรากเป็นพิษมียอดหวาน" ที่ว่ามีรากเป็นพิษหมายความว่า "ในเบื้องต้น ความโกรธจะแสดงพิษสงต่อจิตใจ ทำให้หงุดหงิด เร่าร้อน เดือดดาล" จึงต้องรีบระบาย "ความหงุดหงิด เร่าร้อน เดือดดาลออกไปโดยเร็ว" ด้วยการด่าว่าทุบตีหรือทำลายบุคคลหรือสิ่งของ ที่เป็นต้นเหตุให้โกรธ "เมื่อได้ทำจนสาแก่ใจแล้ว ในบั้นปลายจะรู้สึกโล่งใจ สบายใจ จึงเรียกว่ามียอดหวาน" .. "

ธนัญชานีสูตร (๑๕/๖๒๖)