Featured เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

วันที่ ๑๖ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๘ ตรงกับวันอาทิตย์ แรม ๓ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะโรง
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

บุญใส่บาตรมาห้วงสนธยา เข้ากระทู้พอดีก็ร่วมอนุโมทนาอย่าปล่อยข้ามวัน

 

"หลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ"
เหรียญใบโพธิ์จิ๋ว-เนื้อเงิน
เม็ดกระดุมหัวเสือทองแดง
===============

พบกับ "จิ๋วแต่แจ๋ว" อีกหนึ่งครูบาอาจารย์ ด้วยวัตถุมงคลเนื้อเงินล้ำค่า "หลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ" นั่งใบโพธิ์ขนาดน่ารักมาก สร้างปี 2533 จัดพิเศษคู่กับ "เม็ดกระดุมจิ๋ว-หัวเสือ-หลังรูป"สร้างปี 34-35 ไล่ๆกันมา

ดับเบิ้ลจิ๋ว ทู อิน วัน อริยสงฆ์องค์แท้แห่งลุ่มน้ำนครชัยศรี ผู้เปี่ยมคุณูปการต่อพระศาสนาและสังคมชุมชน สร้างวัด โรงเรียน โรงพยาบาล สะพาน ถนนหนทาง ฯลฯ พระที่ยกมือไหว้และกราบส่วนไหนของท่านล้วนเป็นศิริมงคลต่อตนเอง!!!

ทุกองค์ทันท่านเสกและอธิษฐานจิตเข้มข้น ไม่ดีจริง เด็ดจัง ขลังแน่ท่านไม่ปล่อยให้เหล่าศิษย์และผู้คนนำไปบูชา...มอบร่วมบุญทั้งคู่ด้วยราคา...

=======600=======

ขวา-หลวงพ่อเปิ่นนั่งสมาธิเต็มองค์ในใบโพธิ์เนื้อเงิน...ซ้าย-เม็ดกระดุมทองแดงหัวเสือ จิ๋วแต่แจ๋ว รูปแบบน่ารัก และเสกเต็มที่เหมือนจับเสือใส่ถัง พลังสูงทั้งคู่
ความงามต่างแบบต่างรูปทรงต่างเนื้อ ที่ไม่ต่างคือ "คุณภาพ" กับ "พุทธคุณ"ที่หลวงพ่อเปิ่นเมตตาประจุให้เต็มที่ วัดสร้างเอง นำรายได้เข้าวัด สร้างสาธารณประโยชน์ทั่วสารทิศ ไม่พึ่งพวกปลิงหากินกับวัดกับพระมีชื่อเสียง ทุกรุ่นของ "หลวงพ่อเปิ่น" ไม่มีมลทิน

เมื่อปราศจากกิเลสของ "วัดครึ่ง กรรมการครึ่ง" เจตนาการสร้างก็บริสุทธิ์ผุดผ่อง วัตถุมงคลก็ "ขลัง" ไปเกินกว่าค่อนตัว ครั้นผนวกการอธิษฐานจิตอันทรงพลัง ทุกอย่างก็ "ดีนอก เด็ดใน" ไม่ต้องสาธยายสรรพคุณ

ให้ชมเต็มตาว่า "จิ๋ว" ขนาดไหน คู่เทียบนั้นแค่ "เหรียญสลึงสมัยใหม่" ขนาดเล็กสุด ใบโพธิ์กับหัวเสือยังย่อมกว่า รู้เลยว่า "จิ๋วจริง-แจ๋วจัง" ไม่ต้องจินตนาการ...!

พ.ศ.ที่สร้างใต้ฐานใบโพธิ์เนื้อเงิน

 

หล่อโบราณ"แสนสุข" ปี2494
หลวงพ่อแพ วัดพิกุลทอง-เสก
===============

เหรียญหล่อรุ่นแรก หลวงพ่อแพ เขมังกาโร วัดพิกุลทอง เนื้อทองเหลือง "หลังยันต์ลึก-ยันต์ตื้น" ออกปี 2494 โดยการสร้าง-เสกและมหาพิธีร่วมกับ ท่านเจ้าคุณศรี(สนธิ์) แห่งตักศิลาเนื้อโลหะหล่อ วัดสุทัศน์ฯ

ความยอดเยี่ยมของผู้สร้าง เนื้อชนวนมวลสาร พิธีการปลุกเสกครานั้น ส่งให้เหรียญหล่อรุ่นแรก "หลวงพ่อแพ" พุ่งฉลุยเป็นดาวค้างฟ้าในปัจจุบัน ราคาแรงระดับครึ่งแสน องค์สวยเคยทำสถิติเฉียดแสนในการเปลี่ยนมือ

เมื่อเป็นเช่นนี้ เหรียญหล่อรุ่นถัดมาที่ท่านนำ "เนื้อชนวนมวลสาร" จากเหรียญหล่อครั้งแรก รวมทั้งแกะแม่พิมพ์ โดยยึดรูปแบบรุ่นแรกของท่าน สร้าง-เสกให้กับ วัดแสนสุข จ.อ่างทอง ในปีเดียวกัน ก็น่าจะเป็น "ทางเลือก" ที่ดี สำหรับผู้นิยมชมชอบ "เหรียญหล่อโบราณ" สุดขลังเยี่ยมยุทธครบเครื่อง

และสำคัญมากตรงราคาที่ยังจับต้องได้...

แนะนำ เหรียญหล่อโบราณวัดแสนสุข จ.อ่างทอง ปี 2494 ถัดจากพิธีรุ่นแรกหลวงพ่อแพ แกะบล็อคแม่พิมพ์ด้านหน้าคล้ายรุ่นแรกวัดพิกุลทอง เปลี่ยนแต่ท่านั่งสมาธิเป็นมารวิชัย และเปลี่ยนอักขระยันต์ด้านหลังเท่านั้น

หล่อโบราณวัดแสนสุข จึงเหมาะสมด้วยประการทั้งปวงในการบูชาทดแทนของแพง เพราะ "หลวงพ่อแพ" เมตตาเป็นประธานสร้าง-เสกให้เต็มกำลัง

=======1,200=======

เหรียญหล่อเนื้อทองผสม หล่อเสร็จแล้วจุ่มน้ำยาดำเคลือบผิว องค์นี้ไม่ผ่านการใช้เลย ความงามดั้งเดิมจึงอยู่ครบ รวมทั้งความคลาสสิค วินเทจของโลหะหล่อโบราณ

สังเกตด้านหน้าองค์พระดีๆ จะเห็น ฐานพระกับรูปทรงเหมือนกับ เหรียญหลังยันต์ลึก-ยันต์ตื้น ปี 2494 รุ่นแรกวัดพิกุลทอง เปลี่ยนแค่องค์พระพุทธนั่งสมาธิมาเป็นมารวิชัย

เนื้อทองผสมผิวพรรณระเรื่อ โผล่สลับกับน้ำยาดำที่ยังเคลือบผิวติดเกือบเต็ม ความงามที่ต้องตาโดนใจ คนรักชอบพระหล่อเก่าๆ

นอกจากบูชาดี พึ่งพุทธคุณได้เต็มที่แล้ว ยังนำเป็นครู ดูเม็ดโลหะที่ติดเป็นตุ่มเป็นติ่งจากการหล่อได้ด้วยว่า ลักษณะต่างจากการ "พระถอดพิมพ์" ทำให้เกิดตุ่มเก๊-ติ่งปลอม ที่รูปแบบเม็ดโลหะจะไม่เหมือนกัน
หล่อบาง ขอบข้างดีมาก เก็บตะไบฝีไม้ลายมือตระกูลเดียวกับงานหล่อเก่าวัดสุทัศน์ฯ

สมบูรณเต็มทรงด้วยขนาดที่
เป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้ามาตรฐาน
แขวนบูชาเยี่ยม เก็บรักษาต่อ
เป็นสมบัติชั้นยอดไม่หนักบ้าน

 

สวัสดีครับอาจารย์วันวิ พี่ๆน้องๆทุกท่านครับ
อนุโมทนาบุญกับอาจารย์วันวิ พี่ๆน้องๆทุกท่าน
ขอให้ทุกท่านและครอบครัวมีแต่ความสุข มีเงินทองมากมาย ไร้โรคไร้ภัย เจริญๆๆ เฮงๆๆ รวยๆๆ ทุกท่าน สาธุ

 

วันจันทร์เมืองกรุงฟ้าครึ้มเมฆฝน ช่วยลดความร้นอบอ้าวลงบ้าง พรดีเย็นใจก็มาจากสุพรรณฯ เสริมความชุ่มชื่นให้กระทู้และสมาชิก ขอบคุณน้องน้อต จงมีสุขภาพแข็งแรง ราบรื่นในหน้าที่การงาน อุปสรรคน้อย-ใหญ่ ปราศนาการหายไป

 

เลขจัดส่งวันนี้

--ED 0554 7840 0 TH นครสวรรค์

 

วันที่ ๑๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๘ ตรงกับวันจันทร์ แรม ๔ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะโรง
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

วันที่ ๑๘ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๘ ตรงกับวันอังคาร แรม ๕ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะโรง
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

บุญใส่บาตรวันจันทร์ ย้อนหลังมาให้อนุโมทนาวันอังคาร...เอ้า ไหนๆก็มาแล้ว จัดไปอย่าให้เสียเที่ยว

 

ช็อตนี้ บุญตรงวันแม้จะไม่ตรงเวลา แต่การร่วมอนุโมทนาย้อนหลังก็มีผลทั้งสิ้น เหมือนพรรคพวกไปตระเวณทำบุญแล้วมาบอกบุญเราทีหลัง ก็ร่วมอนุโมทนาได้ทุกเมื่อเช่นกัน

 

พรรคพวกส่งให้ดูทางไลน์ เห็นเข้าท่าดีก็นำมาถ่ายทอดต่อ อยากให้ข้ารัฐขี้ฉ้อ กับพ่อค้าขี้โกงได้อ่านเรื่อง "เทวรูปอาถรรพ์-เบี้ยอันสุดท้าย" เหลือเกิน เพราะเนื้อเรื่อง เนื้อหาเป็นคติสอนใจ กระชากกล่องดวงใจคนพวกนี้ พวกที่ทำความเสียหายให้กับประทศ โกงกิน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อเกิดความเดือดร้อนบรรลัยให้กับงานและประชาชนไม่รู้จบ งบประมาณเหมือนแท่งไอติม มันตระกลามกินหมดไม่เหลือ เหลือไว้แต่ไม้ไอติม และงาน 10 ชั่วโคตร กินซ้ำกินซาก

แบบเดียวกับปัญหากบฏ 3 จว.ปักษ์ใต้ ถ้าเอางบประมาณทุกปีที่ใช้ไปในรอบ 20-30 ปีมากอง อาจสูงกว่ายอดเขาพระสุเมรุ สู้ทุ่มตูมไปทีเดียว กวาดมันให้ราบเรียบซึ่งไม่น่าจะยาก แต่ปล่อยเป็นดินพอกหางช้าง จากเรื่องง่ายจนปัจจุบันกลายเป็นเรื่องยากดับเบิ้ลยากสสสส์

ว่าแล้ว ก็เชิญตามอ่าน "เทวรูปอาถรรพ์-เบี้ยอันสุดท้าย" เรื่องราวพิลึกพิลั่นที่ไม่มีวันหาอ่านบวกกับความรู้นอกตำราเช่นนี้จากที่ไหน

ขอท้าได้เลย ไม่มีใครเขียนได้ถูก ถ้าไม่ได้รับข้อมูลจากผู้ผ่าน "ประสบการณ์ตรง"!!!

 

ได้รับ ลพ.ศรีแก้ว แล้วครับ ขอบคุณครับ

 

■ เทวรูปอาถรรพ์!!!
■'เบี้ย'อันสุดท้าย!!!
==============
(3.-ต่อ)

คฤหาสน์เนื้อที่กว่า 2 ไร่ที่เจ้าของนอนไร้วิญญาณอยู่ในโลงที่วัด เคยสงบเงียบ บัดนี้พลุกพล่านด้วยผู้คนทั้งญาติกับแขกเหรื่อสนิทจำพวกชมรมแม่บ้านฝ่ายหญิง

แม่บ้านออกมานำวิชาญไปพบภรรยาหม้ายหมาดๆซึ่งรออยู่ในห้องทำงาน เปิดประตูใหญ่อ้าซ่าเอาไว้ มีคนรับใช้เดินไปมานอกห้อง

คุณเทวีนั่งเก้าอี้ตัวที่ตรีเลิศเคยเป็นเจ้าของ ผายมือเชิญวิชาญนั่งฝั่งตรงข้าม เก้าอี้ตัวเดิม เตรียมตัวเตรียมใจรับสถานะการณ์ที่เขาอาจต้องใช้ลีลาพลิกแพลงสูง

น่าหวั่นที่สุดคือ "ชิป" ราคาถูกอันละ 10 เหรียญ ถ้าเธอบังเอิญเจอแล้วหยิบขึ้นมาถาม เพราะมันดันมีเลขบัญชีกับชื่อธนาคาร ซึ่งคนฉลาดพอจะเดาได้ไม่ยาก เขาอยากเขกกระโหลกตัวเองที่สะเพร่า ให้ทั้งสองอย่างนั้นไปพร้อมกัน

ลำพังชิปราคาถูกๆอันเดียว มันก็คือ..."เบี้ย"ที่ไร้ค่า!!!

"ขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์ปลีกตัวมา ดิฉันเข้าเรื่องเลย เมื่อคืนคุณชาญอยู่กับท่านสองต่อสองเรียกว่าเป็นคนสุดท้ายที่เห็นท่านยังมีชีวิต"

เธอถอนสะอื้นเสียงสั่นเครือเล็กน้อย แต่ก็ควบคุมอารมณ์เอาไว้...

"สังเกตเห็นอะไรผิดปกติบ้างมั้ยคะ?"

วิชาญถอนหายใจเบาๆโล่งอกที่ไม่มีเรื่องชิปอันพาหวั่นใจให้ต้องเล่นละครมุสาหลายบท เขาแสร้งตีหน้าเศร้า แต่ในใจมีแผนไว้แล้ว พูดความจริงปนความเท็จอย่างคล่องปาก

" ก็คุยกันเรื่องงาน เรื่องพระของสะสมของชอบตามปกติ แต่ท่านดื่มมากไปหน่อย แถมซิการ์มวนใหญ่มาก ดีที่ผมไม่สูบด้วย นี่ครับท่านให้ ผมยังเก็บไว้เป็นที่ระลึก"

เขาล้วงซิการ์มวนโตจากกระเป๋าโชว์คุณเทวี ซึ่งพยักหน้ารับรู้ ใช้กระดาษซับตาคลอเบ้า ถามสั่นเครือ

"เรื่องอื่นๆ เครียดจากงาน หนักใจ กลุ้มใจไม่มีหรือคะ"?

เรื่องสนทนาลื่นไหลมาเข้าทาง...

"มีบ่นๆเหมือนกันครับคุณหญิง...ว่า หมู่นี้ฝันแปลกๆ เกี่ยวกับเทวรูปที่ผมเอามาให้"

ประโยคทีเด็ดทำเอาคุณแม่หม้ายที่ฉิวเฉียดจะได้เป็นคุณหญิง ร้องอุทานเบิกตาโต

"ตายละ ดิฉันก็ฝัน 2-3 คืนก่อน มีชายแก่ผมขาว เคราขาวมาเตือน ให้เอาเทวรูปในห้องพระออกไป มันมีอาถรรพ์แรง เจ้าที่เจ้าทางเดือดร้อนกันหมด คนแก่ที่มาเตือน น่าจะเป็นเจ้าที่บ้านเรา แต่ดิฉันไม่ทราบว่าเป็นองค์ไหน เพิ่งรู้นี่เอง ว่าคุณชาญให้มา"

วิชาญทำเป็นสะดุ้งโหยง ลุกขึ้นยืนพรวดพราด แสร้งเอามือตบโต๊ะเบาๆ

"ใช่แล้ว ฝันตรงกันท่านก็บอกให้ผมเอากลับไป แต่ผมขอเวลาท่านสักอาทิตย์นึง เพราะงานยุ่งมาก อีกอย่างท่านกับผมก็ไม่เชื่อเรื่องอาถง อาถรรพ์ บ้านนี้มีแต่สิ่งเป็นมงคล พระพุทธรูปเอย พระเครื่องชั้นดี อาถรรพ์อัปมงคลแหยมเข้ามาไม่ได้แน่"

จบร่ายยาว ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ วิชาญถอนใจเฮือกใหญ่ ล้วงผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาบ้าง หนนี้ความเศร้าเกาะกุมใจจริง เพราะใจไพล่คิดถึงงานยักษ์ที่อาจลอยหลุดมือ ทำให้ตีบทแตกระดับดาราตุ๊กตาทองเจ้าน้ำตาอาย

บทนี้เล่นเอาคุณเทวีที่เศร้าจริงอยู่ก่อนต้องรีบปลอบคนเศร้าปลอมๆ

"เอาเถอะ เอาเถอะรู้แล้วก็สบายใจ ไม่ใช่ความผิดของใคร แต่คุณชาญช่วยเอาเทวรูปองค์ที่ให้มากลับไปเถอะคะ"

ความปิติส่งเลือดฉีดขึ้นสมองดวงตาแทบพร่ามัว วิชาญเกือบจะกระโดดกอดคุณเทวี แต่หักห้ามใจ บอกระล่ำระลัก

"ครับ ครับ พรุ่งนี้ช่วงบ่าย ผมกับลูกน้องค่อยมาเอา วันนี้คงเตรียมไม่ทันเดี๋ยวคุณหญิงก็ต้องไปวัดอีก"

ในคราวเคราะห์ยังมีเทพีแห่งโชคอุ้มสม เหมือนดังคำกล่าว...ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน!

วิชาญลาคุณเทวีกลับสำนักงาน นั่งสะสางงาน ตระเตรียมตัวไปเกาะเก้ามังกร เอาเงินก้อนโตกลับ โทรศัพท์ข้างตัวกรีดร้อง เสียงตามสายที่คุ้นเคย

"นายห้าง ผมกวงนะ เทวรูปยังอยู่หรือเปล่า?"

อุบ๊ะ วิชาญอุทานในใจ อะไรมันจะลื่นเข้ารูปเข้ารอยอย่างนี้ กวงถามต้องเป็นเรื่องดี เดาได้ไม่ยาก

"อยู่สิ มีอะไรหรือกวง อยากได้กลับรึไง"?

แสร้งโยนหินถามทาง โยนเบ็ดลงน้ำล่อเหยื่อ แต่ปลายทางดันฮุบเหยื่ออย่างคล่องแคล่วว่องไว ไม่ใช้ลีลาอ้อมค้อม

"ใช่ ผมขอซื้อคืน ให้ค่าเสียเวลานายห้างเอาอั่งเปาไปเลี้ยงหนูหนู สักห้าหมื่น"

"โอ้ย ตังค์ห้าหมื่น นังหนูของอั้วสีขี้ฟันยังไม่พอเล้ย พูดตลกอะไรอย่างนั้น ของรักของชอบของหวงใครเขาจะยอม ขายคืน"

"โธ่ นายห้างครับ เห็นแก่สัมพันธ์เก่าแก่ระหว่างเรา ผมให้แสนนึง เอ้า แบ่งให้คนทำมาหากินเถอะนะคร้าบบบ"

เสี่ยกวงลากหางเสียงยาวอ้อนวอนสุดชีวิต วิชาญยิ้มใส่โทรศัพท์ เรื่องต่อรองค้าขายมันเข้าทางเขาอยู่แล้ว ค่าใช้จ่ายทั้งหมดที่ลงทุนลงแรงไปเรื่องงานกับตรีเลิศ ถอนทุนคืนแถมได้กำไรค่าถั่วค่างา เอากับกวงนี่แหละ

"สองแสน ตัวเลขฟังแล้วลื่นหูหน่อย อย่างน้อยลื้อขายต่อได้เป็นล้าน"

ปลายสายร้องโอดโอยถอนหายใจเฮือก เฮือก ทำเสียงสำลักน้ำลายต่อรองอ่อยๆขอเหลือแสนห้า แต่คนมีเงินอย่างวิชาญไม่ตาโตกับเงินแค่นี้ สุดท้ายการเจรจาจบลงที่เสี่ยกวงซื้อเทวรูปคืน เจ็ดแสน กำหนดนัดหมายส่งคืนวันพรุ่งนี้

วิชาญเคยคิดว่าเทวรูปองค์นี้ ใครหอบเงินล้านมากองก็ไม่ขาย แต่หวนนึกถึงความฝันแปลกพิลึกพิลั่นของตัวเอง กับฝันของคุณเทวี ล้วนเกี่ยวข้องกันอย่างไม่น่าเชื่อ

ไม่รู้ว่า ผู้ที่จากไป ฝันบ้างหรือเปล่า? เขาก็ดันโกหกแทนไปแล้วว่า...ฝัน!

ชะรอยเป็นเทวรูปที่มี "อาถรรพ์" จริง รีบคืนกวงไป คนค้าขายของเก่ามักมีภูมิรู้ มีดวงอุปถัมภ์ และมีวิธีรับมือกับเรื่องพวกนี้...

พ่อค้าคนทำมาหากินอย่างเขา มืดแปดด้าน บอดสนิท อย่าเสียเวลาและ "เสี่ยง" กับสิ่งลี้ลับมองไม่เห็น อธิบายไม่ได้!!!

(((ยังมีต่อ)))

 

ขอบคุณน้องเอ็ดดีที่แจ้ง โมทนาอีกครั้งครับ

 

วันที่ ๑๙ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๖๘ ตรงกับวันพุธ แรม ๖ ค่ำ เดือน ๔ ปีมะโรง
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
อนุโมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ ปัจจุบันเนกาเล

 

บุญเช้ารีบถึงหน่าบ้าน ผู้อาวุโสใส่บาตรเณร แม้อายุมากกว่าก็ไหว้สารับศีลรับพรตามประสาชาวพุทธ ร่วมอนุโมทนาหลังเที่ยง ก่อนไปสำราญกับการอ่านเรื่องดีทีเด็ดของกระทู้

 

ภาพที่หาชมยากสุดในชีวิต เกิดมาอยู่เมืองกรุงอายุถึงปูนนี้ ก็เพิ่งเคยได้เห็นภาพอัศจรรย์นี้ครั้งแรก ส่งต่อให้เพื่อนๆสมาชิกชมด้วยกัน

●●● พระอาทิตย์ตกในเสาชิงช้า ●●●


ต้องชื่นชมและคารวะช่างภาพผู้รอเก็บความงามอัศจรรย์นี้ ท่ามกลางความจอแจของการจราจร..."อะเมซซิ่ง บางกอก"!!!

เห็นกันแต่พระอาทิตย์อัศดงลงผืนน้ำกับลับเหลี่ยมเขา บางทีก็ลับมุมตึก ใครจักนึกถึงว่า ป่าคอนกรีตอย่างเมืองหลวง จะมีภาพที่งดงามไม่แพ้มุมพระอาทิตย์ลาลับฟ้าฉากใดในโลก!

 

■ เทวรูปอาถรรพ์!!!
■'เบี้ย'อันสุดท้าย!!!
==============
(3.-ต่อ)

เที่ยวบินสู่เกาะเก้ามังกรเช้าถึงเที่ยงเต็มทุกเที่ยวในวันที่วิชาญจองการเดินทาง เขาตัดสินใจบินเที่ยวบ่ายแก่เหยียบแผ่นดินเก้ามังกร ซึ่งห้วงเวลานั้นยังอยู่ในการปกครองของจักรวรรดิอังกฤษ ไปถึงช่วงเกือบค่ำ

เพื่อฆ่าเวลาอันน่าเบื่อในเมืองจอแจด้วยผู้คนและสรรพสำเนียงโหวกเหวกชวนเวียนหัว เขาจับเรือข้ามฟากเกือบเที่ยวสุดท้าย มุ่งหน้าไปอีกเกาะที่อยู่ในความปกครองของนักล่าอาณานิคมอีกสกุล "โปรตุเกส"

เรียกเกาะเล็กแต่สถานะการเงินยิ่งใหญ่ ด้วยสำเนียงคนไทยง่ายๆ...หมาเก๊า สุภาพหน่อยก็พูดให้ชัดว่า มาเก๊า...!

วิชาญไม่จองโรงแรมที่ฮ่องกง เขากะวอล์ค อิน หาโรงแรมนอนแถวคาสิโน ในยุคที่การจับจองโรงแรมแทบจะไม่จำเป็น สามารถเดินเข้าจ่ายเงินเปิดห้องพักได้เลย เพราะการสื่อสารไม่ฉับไวทันสมัย เช้าตรู่ค่อยขึ้นเรือข้ามฟากไปธนาคารเวลาทำการ จัดการเรื่องสำคัญเสร็จนอนฮ่องกงอีกสักหนึ่งคืนแล้วบินกลับ ทำตัวเป็นชายเฟือย ชายโสดบินเดี่ยวตามใจตัวเองเต็มที่

คาสิโนใหญ่เป็นสถานที่ฆ่าเวลาชั้นดี วิชาญแลกชิปห้าพันเหรียญ เพลิดเพลินเกมเดิมพันสารพัดชนิดอย่างสนุกสนาน ทั้ง รูเล็ตต์ แบล็คแจ็ค ถั่ว ไฮโล แทงเล่นเรื่อยเปื่อย แต่เหมือนเทพีแห่งโชคติดตามเขาเป็นเงาตามตัว แทงอะไรก็มักจะได้มากกว่าเสีย

2-3 ชั่วโมงที่มั่วเมี่ยอยู่ในบ่อน ความหิวเตือนให้หาอะไรรองท้อง เขาเดินออกจากคาสิโนด้วยเงินเต็มกระเป๋าไม่ต่ำกว่า สองหรือสามหมื่นเหรียญ

แสงไฟบนถนนสว่างไสว แต่ในตรอกที่เขาเดินลัดตัดตรงเพื่อไปหาร้านอาหารค่อนข้างมืด วิชาญสังเกตเห็นชาย 2 คนเดินตามหลังเขามาในระยะไม่ห่างมาก

สัญชาติญาณระแวงอันตรายเตือนภัย เขาสาวเท้าเร็วขึ้นให้หลุดพ้นปากตรอก แต่ต้องชะงักพรืดเมื่อชายอีกคน ก้าวออกมาจากเงามืดขวางหน้าปากตรอกเปลี่ยว ด้านหลังอีก 2 คนก็ประชิดใกล้ถึงตัว

วิชาญถือว่าเป็นจอมเก๋านักบู๊คนหนึ่งในวัยหนุ่ม แม้จะล่วงมาวัยกลางคน วิญญาณนักสู้ยังเต็มตัว เขาตัดสินใจฉับพลันเตะผางตรงๆเต็มฝ่าตีน มันผ่าหมากเข้าจุดยุทธศาสตร์คนขวางหน้าร้องจ๊าก กุมเป้าลงไปดิ้นพราดๆโอดโอยโดนวิชามวยไทยขั้นสูงสุด

หันขวับกลับด้านหลัง วิชาญส่งหมัดขวาที่กำแน่นเข้าหน้าคนที่ถลามาใส่ มันเจอสองแรงบวกตีลังกาหงายท้องไปอีกคน

ทว่า เจ้าคนถัดมา พุ่งกระแทกท้องวิชาญด้วยมีดปลายแหลม เขาร้องอุทานตกใจ หงายหลังลงไปนอนตัวงอกับพื้นถนนด้วยความเจ็บปวดสาหัส ไอ้คนโดนหมัดกับเท้ากัดฟันลุกขึ้นโถมทับตัวเขาไว้ แผลโดนแทงเข้าจุดสำคัญทำให้วิชาญสิ้นเรี่ยวแรงขัดขืน

มันส่งภาษาจีนใส่กันเร็วปรื๋อ ช่วยกันค้นตามตัววิชาญที่แน่นิ่งไปแล้ว ควักเงินหลายหมื่นเหรียญหมดเกลี้ยงกระเป๋า เหลือกระเป๋าพกด้านหลังมันช่วยกันพลิกร่างที่งอก่องอขิง เตรียมล้วงค้น

พลันแสงไฟฉายส่องเข้ามาในตรอก พร้อมเสียงตะโกนตะคอกอย่างมีอำนาจจาก เจ้าหน้าที่ตำรวจในเครื่องแบบ 2 นายที่ออกตรวจตราสม่ำเสมอเพราะเป็นย่านที่มีการจี้ปล้นบ่อย แก๊งอาชญากรมีหูตาหน้าม้าในบ่อน มันจะคอยส่งซิกจับตามองคนเล่นได้ หากมาคนเดียวยิ่งหวานหมู บางคนโดนมันประกบตัวปล้นในลิฟท์ดื้อๆเวลาขึ้นห้องพักก็มี

อาชญกรรมชาวแก๊ง เป็นสิ่งที่ทำให้คาสิโนปวดหัวในการป้องกันพอๆกับเจ้าหน้าที่ตำรวจที่เป็นฝ่ายปราบปราม

3 โจรตี๋ผละจากร่างวิชาญ กระโจนพรวดไปทางปากตรอกโกยแนบอย่างชำนิชำนาญเส้นทาง หายลับไปในความมืด

ตำรวจ 2 นาย ถลันเข้าดูร่างวิชาญ นายหนึ่งรีบจับชีพจร และเห็นว่าอ่อนมาก บอกเพื่อนให้รีบวิทยุแจ้งเหตุ เรียกรถพยาบาล

วิชาญนอนหายใจรวยรินตาพร่ามัวด้วยความเจ็บปวดที่สุดในชีวิต เขา
โดนแทงเลือดตกใน แม้เป็นความมืดแต่รอบตัวในม่านตาดันสว่างไสว แสงบางอย่างสาดส่องรัศมีกระจ่างไปทั่วบริเวณ

เขาเห็นท่าร่ายรำอีกแล้วของเทวรูป 4 กร ใบหน้าอาถรรพ์งามอัศจรรย์โน้มลงมาประชิดหน้าของเขา แสยะยิ้มอย่างพึงใจ วิชาญร้องครวญครางเบาๆ

"ออกไป ออกไป ข้ากลัวแล้ว อย่าทำข้า"

นายตำรวจที่กำลังรอรถพยาบาล ได้ยินเสียงแผ่วๆของวิชาญก็รีบก้มเอาหูลงใกล้ปากที่กำลังขมุบขมิบ คิดว่าเขาคงพูดอะไรบางอย่าง แต่มันเป็นภาษากับสำเนียงที่เขาไม่เข้าใจ เมื่อใช้นิ้วทาบที่ลำคอและชีพจรอีกครั้ง ก็เงยหน้าสั่นหัวบอกเพื่อน

"ไม่ทัน อีสิ้นใจแล้ว"!

วันต่อมา หนังสือพิมพ์รายวัน ภาคภาษาอังกฤษ "เซาท์ ไชน่า มอร์นิ่ง โพสท์" ของฮ่องกง ล้อมกรอบพาดหัวข่าวหน้าอาชญากรรม ความว่า...

"นักธุรกิจชาวไทย ถูกแก๊งอาชญากรรมทำร้ายเสียชีวิต เจ้าหน้าที่ตำรวจสันนิษฐานว่าเขาถูกปล้นระหว่างออกจากบ่อน และขัดขืนการปล้นจึงถูกแทงเข้าที่ท้อง ขณะนี้เจ้าหน้าที่กำลังติดตามจับกุมตัว 3 คนร้ายที่เชื่อได้ว่าเป็นชาวแก๊งพวกใดพวกหนึ่ง

สำหรับนักธุรกิจชาวไทย ถูกปล้นเงินสดไปหมด เหลือกระเป๋าส่วนตัวใบเดียวทำให้เจ้าหน้าที่ส่งต่อกงสุลไทย สามารถติดต่อกับญาติทางเมืองไทยได้จากไอดีการ์ด

มีเรื่องแปลกที่ว่า ในมือขวาที่กำแน่นของผู้เสียชีวิต เมื่อเจ้าหน้าพยายามแกะออกก็ไม่พบของมีค่าอื่นใด นอกจาก...

"ชิปคาสิโนราคา 10 เหรียญ"!!!

หรือนี่เป็น "เบี้ยอันสุดท้าย" ที่เขาหวงแหนมากกว่าชีวิตและทรัพย์สิน อื่นๆในตัว!!!

=======อวสาน=======

 

ใครหาแมวถั่วเขียวเจอบ้างเอ่ย คราวนี้มุกลับมาเกาะกระทู้คุณลุงนะคะ หากมาเฉลยช้าเพราะว่าติดภารกิจงาน วิธีการคลายเครียดที่ดีที่สุดคือ หาแมวค่ะ แอบมาป่วนกระทู้คุณลุงสักเล็กน้อยและส่งความระลึกถึงนักขุดกรุ